WDARZENIA

Dzieciństwo i lata szkolne spędziła we Lwowie. Studiowała na Wydziale Przemysłu Artystycznego we Lwowie. Była uzdolniona w kierunku tkactwa i z pasją oddawała się projektowaniu gobelinów i kilimów. Studia kontynuowała w Wiedniu. Po powrocie do Lwowa pracowała jako nauczycielka i wprowadzała innowacje do szkolnych warsztatów. W 1934 roku wyszła za mąż za Jakuba Bujaka i przeprowadziła się do Warszawy. Pracowała jako nauczycielka, ale cały czas rozwijała swój warsztat artystyczny. Jej praca hafciarska „Jan III Sobieski” została wystawiona na Światowej Wystawie w Paryżu w 1937 roku i otrzymała dyplom honorowy. Druga wojna światowa rozdzieliła małżonków. W czasie wojennej tułaczki mieszkała u rodziny szyjąc suknie i ucząc dziewczęta wykonywać odzież z wełny. W 1945 roku przyjaciele sprowadzili ją do Zakopanego. Dopiero tu dowiedziała się o zaginięciu swego męża. Maria została sama z dziećmi i oddała się pracy. Ciepła, pogodna, pracowita, pogodzona z życiem, ufająca Bogu. Została nauczycielką rysunku w szkole o bogatej tradycji koronkarskiej, założonej w 1883 roku przez Helenę Modrzejewską i to właśnie na wniosek Marii szkoła otrzymała imię wielkiej artystki. Szkołę tę rozwinęła i postawiła na wysokim poziomie. Równolegle do pracy w szkole była związana z zakopiańską spółdzielnią artystyczną, która została przekształcona w Zakopiańskie Warsztaty Wzorcowe „Cepelia”. Była projektantką kilimów i makat, prowadziła nadzór artystyczny w dziale tkackim i hafciarskim. Wykonywała prace wg projektów różnych artystów np. Tadeusza Brzozowskiego, ale też tworzyła wg własnych niezwykłych pomysłów. Wiele tkanin znajduje się w kolekcjach muzealnych, m.in. w Centralnym Muzeum Włókiennictwa w Łodzi, Muzeum Narodowym w Warszawie, Muzeum Tatrzańskim w Zakopanem i zbiorach prywatnych.