WDARZENIA

Studiowała botanikę i geografię na Uniwersytecie Warszawskim. W Tatrach bywała corocznie od 1921 roku. W latach 30. była jedną z czołowych taterniczek i alpinistek polskich. Towarzyszami jej wypraw byli Tadeusz A. Pawłowski. Witold H. Paryski, Henryk Mogilnicki, Wawrzyniec Żuławski, Stanisław Motyka, Stanisław Siedlecki. W 1937 roku jako pierwsza Polka weszła na szczyt Monte Rosa, Matterhorn. W Zakopanem osiadła na stałe w 1938 roku. Sporo czasu spędzała w schronisku w Roztoce – miejscu spotkań młodzieży taternickiej. Wyszła za mąż za Witolda H. Paryskiego. Była duszą towarzystwa. Kochała muzykę. Na emeryturze zamieszkała z mężem w Domku pod Jesionami tuż przy Domu pod Jedlami. Była kustoszem działu przyrodniczego w Muzeum Tatrzańskim i członkiem Rady Tatrzańskiego Parku Narodowego. Zorganizowała Tatrzańską Stację Naukową PAN. Nade wszystko kochała rośliny. Urządziła doświadczalny ogród naukowy roślin tatrzańskich i o każdą nawet najbiedniejsza roślinkę pieczołowicie dbała. Aktywnie prowadziła badania botaniczne w Tatrach i na Podtatrzu. Edukowała, wygłaszała odczyty dla przewodników i uczestników wczasów pracowniczych. Była przeciwniczką budowy kolejki na Kasprowy Wierch. W dorobku życiowym Rawańskiej nie można pominąć działalności w strukturach TOPR, którego członkinią została w 1945 roku jako pierwsza kobieta w Polsce. W 1950 roku została kwalifikowanym przewodnikiem wysokogórskim jako pierwsza kobieta w Polsce i na świecie. Była też instruktorem taternictwa i przewodnictwa tatrzańskiego. Publikowała wiele pionierskich prac z dziedziny botaniki, jest autorką książek: „Zielony świat Tatr” i „Mozaika tatrzańska”. Wspólnie z mężem napisała „Wielką encyklopedię tatrzańską”.