WDARZENIA

Zadebiutowała „obrazami tanecznymi” jako dwudziestopięciolatka. Były to przedstawienia inspirowane znanymi obrazami różnych malarzy. Inspirowała się sztuką renesansu i rokoka, obrazami Bouchera, czy Schwinda. Tańczyła do muzyki Haendla, Liszta, Bacha, czy Chopina. Występowała w niemal całej Europie i Stanach Zjednoczonych. Z powodzeniem grała również w filmach produkowanych przez kopenhaską Nordisk Film. Żona rzeźbiarza Augusta Zamoyskiego, z którym w 1918 roku zamieszkała w Zakopanem. Wybudowali dom o nazwie „Willa Forma” na Skibówkach, gdzie artystka założyła szkołę tańca i rozpoczęła współpracę z formistami, opracowując choreografię do występów towarzyszącym ich wystawom, dając pokazy tańca formistycznego. Tworzyła oryginalną koncepcję tańca formistycznego. Jej pokazy, szeroko opisywane w prasie polskiej i zagranicznej, inspirowały wielu artystów z kręgu awangardy. Jeździła dużo po świecie, ale wracała do swego zakopiańskiego domu, nazywając go „rozkosznym rajem”.

Rita napisała we wspomnieniach: „miłując nade wszystko sztukę i przyrodę, zamieszkaliśmy na stałe w Zakopanem, które jest perłą Polski (…) Nieskończona poezja romantycznych Tatr i to miejsce pielgrzymki wszystkich polskich duchów – podwójnie ożywiły twórczość, i z Zakopanego uczyniły dla mnie nowe, ukochane i najzupełniej swojskie miejsce pobytu. Z powodu niezwykłych trudności językowych mniemałam, że niełatwo tu będzie zapuścić korzenie. Ale poznawszy ludzi o najwyższych wartościach, odnoszących się do mojej sztuki z finezyjnym odczuciem, zadomowiłam się prędzej, niż można było przypuszczać. Znalazłam zrozumienie i wewnętrzną wspólnotę, a przecież gdzie my artyści to odnajdujemy, tam budujemy sobie dom.” W Polsce mieszkała do 1927 roku. Po rozstaniu z Zamoyskim wyjechała do Włoch.