WDARZENIA

Kształciła się w paryskiej szkole dla panien oraz w domu pod okiem matki i sekretarza ojca – Leonarda Niedźwieckiego, doskonaląc język polski i angielski, poznając historię i geografię Polski. Była utalentowana malarsko i muzycznie. Jadwiga Zamoyska zadbała, by córka nauczyła się prac ręcznych, kroju i kucharstwa, uczestnicząc w kursach prowadzonych przez zakonnice w Paryżu i Wersalu. Z atmosfery domu rodzinnego wyniosła głęboką religijność i żarliwy patriotyzm. Miała zamiar poświęcić się życiu zakonnemu, ale w związku z realizacją planowanej przez matkę Szkoły Domowej Pracy Kobiet zmieniła postanowienie i została pedagogiem i wychowawczynią młodych dziewcząt. Maria stała się prawą ręką matki i jedną z najbardziej oddanych Zakładowi nauczycielek. Na skutek tzw. rugów pruskich, Zamoyscy w 1885 roku zostali wypędzeni z Kórnika. Szkoła po długiej tułaczce trafiła do Zakopanego – Kuźnic i tu na długie lata stała się znanym w świecie instytutem wychowania dziewcząt do życia w społeczeństwie. Maria oddana była całym sercem pracy wychowawczej, ale nie było to jedyne zajęcie. W 1908 roku założyła w Paryżu w swoim rodzinnym domu, Biuro Opieki nad Polskimi Robotnikami we Francji. Biuro udzielało pomocy finansowej i prawniczej oraz zapewniało opiekę duszpasterską. W 1919 r. Maria otrzymała dyplom uznania, podpisany m.in. przez Helenę Paderewską a nieco później została odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Po odzyskaniu niepodległości Maria zajęła się odtwarzaniem Szkoły w Kórniku oraz tworzeniem razem z matką i bratem Władysławem, Fundacji Kórnickiej. Na jej rzecz zrzekła się swego udziału w majątku, poprzestając na skromnym dożywociu. Po śmierci Władysława Zamoyskiego zamieszkała w zamku kórnickim i podejmowała liczne grupy turystów, przybliżając im działalność matki i brata. Mieszkała na przemian w Kórniku i Kuźnicach.