WDARZENIA

Pojawiła się pod Tatrami latem 1867 roku. Od tego czasu powracała wielokrotnie dla odpoczynku i spotkań z przyjaciółmi. Spacerowała w towarzystwie Macieja Sieczki po Dolinie Kościeliskiej i na Czerwone Wierchy. Jeździła konno nad Morskie Oko z Tytusem Chałubińskim. Kariera Heleny rozwijała się wyśmienicie. Miała dobre serce i często angażowała się w pomoc charytatywną. Podczas pobytu na wystawie światowej w Paryżu w 1878 roku Modrzejewska widziała wystawę koronek. Wtedy zaczęła w niej kiełkować myśl o rozpropagowaniu polskiego rękodzieła regionalnego poprzez założenie szkoły koronkarskiej w Polsce. Tak w 1883 roku powstała Szkoła Koronkarska, której statut napisał Chałubiński, a założenia programowe Helena z Różą Krasińską. W Krakowie zorganizowano jej benefis, z którego cały dochód został przeznaczony na otwarcie szkoły, której misją było dawanie zawodu biednym wiejskim dziewczynom, szerzenie oświaty i promocja kraju poprzez rękodzieło artystyczne. Częste pobyty w Zakopanem skłoniły Helenę do zbudowania w nim własnego domu. „Modrzejów” stanął na zboczach Antałówki i stał się kolejnym salonem kulturalno-towarzyskim. Modrzejewska gościła w nim młodziutkiego I.J. Paderewskiego, któremu pomogła rozwinąć skrzydła w karierze międzynarodowej. Przyjaźnią związana też była ze Stanisławem Witkiewiczem i jego żoną Marią. Po raz ostatni była w Zakopanem w 1902 roku. Wielbiono ją w Polsce jak i w Stanach Zjednoczonych, gdzie osiadła na stałe. Ciężka, nieprzerwana praca, setki prób i wystąpień obudziły w niej pragnienie zamieszkania na farmie w Kalifornii.