WDARZENIA

Była córką Jana Kantego Steczkowskiego (1800–1881), profesora matematyki na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. W latach 1854–1864 przyjeżdżała wraz z rodzicami i siostrą na wakacje letnie do Zakopanego. Chodziła przeważnie utartymi w owych czasach szlakami i zawsze w towarzystwie góralskiego przewodnika, którym był najczęściej Jędrzej Wala starszy. 

Jako dwudziestotrzylatka zwiedziła Morskie Oko i Dolinę Kościeliską. Rok później przeszła też Dolinę Małej Łąki i wspięła się na Czerwone Wierchy. Odwiedziła też ponownie Morskie Oko i zeszła do Doliny Pięciu Stawów Polskich. Znała Dolinę Strążyską i Dolinę Gąsienicową. Odbyła też trzydniową wyprawę na Krywań, wędrując Doliną Wierchcichą i Ciemnosmreczyńską, ale z powodu niepogody nie dotarła na szczyt. 

Latem 1864 r. weszła na Wołowiec i wspięła się na Krzyżne w wyprawie, w której brał też udział ks. Józef Stolarczyk. Zawędrowała Doliną Białej Wody do Doliny Pięciu Stawów Spiskich. W tym samym roku była już na tyle pewna swych umiejętności górskich, że poprowadziła bez góralskiego przewodnika trzyosobową grupę przyjaciół na Czerwone Wierchy, co pozwala uznać ją za jedną z pierwszych samodzielnych kobiet-turystek w Tatrach. 

Po śmierci rodziców i rodzeństwa wstąpiła do zakonu wizytek w Krakowie i w 1883 r. złożyła śluby. 

Steczkowska była autorką wydanej anonimowo książki z 1858 r. pt. Obrazki z podróży do Tatrów i Pienin. Opisała w niej swoje wrażenia i wspomnienia z Tatr, jednak dla osób przyjeżdżających do Zakopanego książka pełniła rolę przewodnika. Publikacja ta jest bogata w obserwacje krajoznawcze, zwłaszcza etnograficzne.