WDARZENIA

Przedwiośnie to czas pomiędzy zimą a wiosną, czas nadziei, oczekiwania na rozkwit, czas budzenia się i pierwszych symptomów, którymi Natura oznajmia nam swoją potęgę.

Tematyka relacji pomiędzy Naturą a Sztuką rozważana na „zakopiańskim gruncie” znalazła swój szczególny wyraz w sztuce polskiej ostatnich wieków. Współczesne przemiany kulturowe i cywilizacyjne stawiają coraz częściej przed współczesną sztuką wyzwanie zdefiniowania zagrożenia naszego habitatu. Społeczna i kulturowa waga tych problemów skłoniła nas do zainicjowania cyklu prezentacji artystycznych, określonych tytułem „Przedwiośnie”, które nie będą bierną narracją, ale podejmą różne aspekty tego zagadnienia.

Obecna ekspozycja dwojga artystów – Edyty Hul i Jacka Hoły, jest prezentacją działań artystycznych, które zwiastują nadchodzącą, coraz poważniejszą tendencję pokolenia otwartego, wolnego, poszukującego swojego języka wyrazu i swojej mitologii.

Edyta Hul jest absolwentką Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Bierze aktywny udział w krajowych międzynarodowych wystawach, konkursach, plenerach i działaniach artystycznych. Jej dorobek twórczy obfituje w liczne realizacje malarskie (sztalugowe i ścienne), graficzne i ilustratorskie oraz z zakresu tkaniny artystycznej. Jest laureatką wielu nagród i wyróżnień. Jak sama wyznaje w swoim credo: „(…) Punktem wyjścia w mojej twórczości zazwyczaj są doznania wizualna i emocjonalne związane ze światem przyrody.”

Jacek Hoły jest absolwentem Wydziału Grafiki Warsztatowej Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Jego aktywność artystyczna nie ogranicza się do realizacji stricte graficznych, o złożonej i bogatej tkance, które wielokrotnie wyróżniano i nagradzano, ale również uczestniczy w wystawach malarskich i działaniach artystycznych z obszaru fotografii i nowych mediów oraz street artu w kraju i za granicą.

Pomimo istotnych różnic formalnych, koncepcja kuratorska wyłania szereg cech wspólnych, które powodują, że ekspozycja posiada spójny i nośny przekaz intelektualny i estetyczny. Cechami ekspozycji jest inspiracja Naturą, świadome odrzucenie doktryn kreacjonizmu, ewolucji czy antropogenezy, na rzecz własnego języka doznań i emocji. Środki wypowiedzi obojga artystów mają charakter „organiczny”, są bezpośrednie, wynikają z gestu, są nośnikiem emocji bliskiej pierwotnej fascynacji, bez filtra teorii widzenia i cyfrowego kagańca technologicznego. Niezwykła u młodych twórców czystość intencji w symbiotycznym rozumieniu relacji Natura-Kultura. Poszukiwania zmierzające w kierunku abstrakcji, geometrii czy ekspresji jest poszerzeniem pola widzenia wokół epicentrum, jakim jest osobiste doznanie Natury, lecz ujawnia również skalę możliwości twórczych i symptomy krystalizacji postawy i stylu negującego priorytet „antropocenu”. Ta ekspozycja poza wieloma aspektami posiada również istotne przesłanie dla przyszłych adeptów sztuki: o drodze, wyborze, determinacji i fascynacji, która pozwala odrzucić antyczną myśl Arystotelesa i Seneki o naśladowaniu natury, wyjść z bezpiecznego nurtu mainstreamowej ekoprodukcji artystycznej, z dystansem potraktować przeszłe kierunki postmodernizmu i pamiętając o odwadze tych, którzy od Moneta aż po Christo zwrócili się ku Naturze, zasiać pierwsze ziarno na swojej planecie i stając przed bielą przyszłego obrazu, zacząć pisać od nowa swoją Księgę Genesis.

Lidia Rosińska-Podleśny

Miejska Galeria Sztuki im. Wł. hr. Zamoyskiego w Zakopanem