PUBLIKACJE
strona 1 / 1
Poniżej prezentujemy Państwu wybrane publikacje w formie interaktywnych prezentacji książkowych. Wszystkie zamieszczone poniżej pozycje zostały wydane przez Miejską Galerię Sztuki w Zakopanem.
Artyści Władysławowi hrabiemu Zamoyskiemu
365 dni i nocy pod Tatrami to tytuł nieco przekorny, ale jednocześnie bardzo otwarty. Chodziło to, by oddać właściwości życia w Zakopanem i w ten sposób uhonorować Zamoyskiego. Bez niego nie byłoby bowiem ani takiego Zakopanego, ani takich Tatr. A że sztuka to dziedzina otwarta, to też prace są bardzo różnorodne. Od pejzaży, abstrakcji, po wizerunki hrabiego. W sumie swoje prace prezentuje blisko 30. – malarzy, grafików, rzeźbiarzy, tkaczy, ceramików. Pokolenie starsze i dopiero zaczynające
swoją drogę artystyczną.
Anna Górska, architekt, buduje domy z drewna.
Rysuje również, drewnianą starą architekturę Podhala.
Mieszka w lesie, w domu z drewna, w którym za kominem
świerka świerszcz.
Często wojażuje po świecie, zwłaszcza tam,
gdzie słychać świerkanie cykad.
Podejrzewam, ze właśnie ta muzyka, każe Jej rysować
OGRODY pełne miraży, gdzie słychać
cykady i świerszcze, które umierają.
Tadeusz Brzozowski | Zakopane, kwiecień 1985
Urszula Kołaczkowska urodziła się 4 października 1911 roku w Lublinie, ale od wczesnego dzieciństwa do śmierci była związana z Zakopanem.
Nieprzerwanie od wieku trwa, istnieje i działa galeria – idea hrabiego Zamoyskiego. Ocalała pierwsza wystawa prezentowana tutaj w Bazarze Polskim (dzisiejszej Miejskiej Galerii Sztuki w Zakopanem) - kolekcja gra k Henryka Grohmana.
Antoni Grabowski. Urodzony 12 czerwca 1937 roku
w Łętowni. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie na Wydziale Rzeźby. Wieloletni nauczyciel Państwowej Szkoły Sztuk Plastycznych im. A. Kenara w Zakopanem w latach 1964-2004, a w latach 1980-1989 zastępca dyrektora. Członek ZPAP od 1965 roku.
Nie ma na świecie miejscowości dostatecznie małej, by ogół mieszkańców nie uważał jej za pępek świata. Czy to będzie Moos Jaw w Albercie w Kanadzie, czy Pindamonyangaba w Brazylii, czy Użhorod lub Myślenice. Sto procent obywateli Zakopanego nie wątpiło nigdy, że ich osiedle jest centrum świata i będzie nim po wieki wieków.
Dla bywalców wernisaży, koncertów i rozmaitego rodzaju spotkań, jakie od stu lat odbywają się w Galerii zakopiańskiej najistotniejsza być może jest świadomość uczestniczenia w najtrwalszej tradycji kulturalnej Zakopanego, będącej ważnym fragmentem dorobku kultury polskiej.
W wielowątkowej i niezwykle skomplikowanej pod względem symboliki dojrzałej twórczości Jacka Malczewskiego pierwsze miejsce zajmował człowiek i jego los. Stąd bogactwo, również i w tej intrygującej kolekcji, portretów, których pozostawił po sobie Jacek Malczewski setki; portretów, które zarejestrowały niemal cały krakowski parnas intelektualny: dziennikarzy i literatów, aktorów i kolekcjonerów, lekarzy i profesorów uniwersytetu, urzędników i przyjaciół.
Przed stu laty, 29 października 1909 roku, galicyjskie Namiestnictwo we Lwowie nie zakazało zorganizowania towarzystwa, które przyjęło nazwę Tatrzańskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe (TOPR). Zatwierdzając Statut Towarzystwa stworzono w Tatrach możliwość działania czwartej w świecie służby ratującej zagrożone życie.
strona 1 / 1
